พลอย ๑ หมายถึง [พฺลอย] น. หินที่มีเนื้อใสสีต่าง ๆ ใช้ทําเป็นเครื่องประดับมีหัวแหวนเป็นต้น, เรียกสิ่งที่ทําเทียมพลอยว่า พลอยหุง.
น. พลอยชนิดหนึ่ง เมื่อโดนแสงอาทิตย์จะมีสีเขียวมรกต เมื่อโดนแสงอื่น ๆ ที่ไม่ใช่แสงอาทิตย์เช่นแสงจากหลอดไฟ, จะมีสีแดงแล้วเปลี่ยนเป็นสีม่วงเจ้าสามสี ก็เรียก.
[พฺลอย] ว. ร่วมด้วย, ประสมด้วย, ตามไปด้วย, ในลักษณะเช่นเห็นเขาเดินขบวนกันแล้วเดินตามเขาไป เห็นคนอื่นเขาทํากันแล้วก็ร่วมกับเขาด้วย.
ว. ไม่ได้เกี่ยวข้องแต่ก็ร่วมรับเคราะห์ไปกับเขาด้วย.
[พฺล่อย] ว. อาการที่พูดง่าย ๆ โดยไม่ตริตรอง.
ดู พล, พล.
[พฺละพฺลา] (โบ) น. พลับพลา.
[พฺลั่ก] ว. อาการที่ไหลทะลักออกมาด้วยกําลังดัน เช่น เลือดออกพลั่ก; เสียงดังเช่นนั้น.